Un país en modo trámite, por María Bastida

Coñecemos a convocatoria: o Goberno reúne este luns as comunidades autónomas no Consello de Política Fiscal e Financeira. Conclusión rápida? Móvese, si. Pero tarde e sen rumbo claro. O Goberno está a tentar gañar tempo, non resolver o problema de fondo. O ciclo orzamentario está fóra de prazo e o Executivo necesita mostrar que mantén o control do taboleiro, malia que sexa só de forma formal.

O encontro servirá para fixar os obxectivos de déficit e débeda e abrir o camiño aos Orzamentos do Estado de 2026. É o paso formal, o que esixe a lei, pero non o que marca o fondo do problema. Porque o verdadeiro exame non será no Consello, senón no Congreso. E aí, o Goberno non ten os números asegurados.

Desde un punto de vista económico, o preocupante é outro: España leva dous anos sen unha senda fiscal estable. Non hai orzamentos novos, a regra de gasto aplícase de forma desigual e Bruxelas pide previsión e disciplina. Todo iso require un marco de medio prazo, e ese marco non se pode improvisar cada novembro.

O máis delicado, ao meu xuízo, é mesturar a política fiscal coa territorial. Facenda incluíu na orde do día a reforma do financiamento autonómico, pendente desde hai máis dunha década. Ben. Pero facelo no medio dun contexto de negociación con Cataluña por un financiamento singular converte o debate técnico nun pulso político. E iso envelena calquera posibilidade de acordo xeral. E con razón.

Por iso, máis que unha reunión técnica, o luns veremos unha coreografía política. O Goberno cumpre o trámite, pero non corrixe o rumbo. Tenta cumprir os procedementos, pero sen abordar de verdade as reformas estruturais que necesita o sistema. E iso deixa unha sensación de país en modo trámite, que administra o tempo pero non o goberna.