O día en que BP elixiu deixar de convencerse, por María Bastida

O nomeamento de Meg O’Neill como próxima conselleira delegada de BP foi lido, en moitos titulares, como un fito simbólico: será a primeira muller á fronte da petroleira británica. É un dato relevante, pero non suficiente para entender a decisión. Para iso hai que mirar como funcionan realmente as grandes compañías cotizadas.

BP non cambiou de CEO de forma improvisada. Fíxoo tras un período de revisión estratéxica, cun novo presidente do consello e baixo unha presión crecente dos investidores para mellorar resultados. Nese contexto, os consellos de administración adoitan facerse unha pregunta moi concreta: se a estratexia é a correcta, pero a execución non está a dar os froitos esperados, convén seguir igual ou cambiar o liderado?

A elección de O’Neill apunta claramente ao segundo. O seu perfil é o dunha executiva cunha longa experiencia no negocio tradicional do petróleo e o gas, afeita xestionar grandes activos, operacións complexas e decisións de capital esixentes. Non é un perfil ideolóxico, senón operativo. E iso di moito do momento que atravesa BP.

Durante os últimos anos, a compañía apostou con forza por un ambicioso relato de transición enerxética. Ese relato non desaparece con este nomeamento, pero si perde centralidade. A transición é un proceso longo, custoso e difícil de financiar se non vai acompañado de retornos claros. Cando estes retornos atrásanse, as empresas tenden a recentrar a súa estratexia naquilo que garante caixa e estabilidade.

Este movemento non é exclusivo de BP nin implica unha renuncia ao futuro. Reflicte, máis ben, que as grandes transformacións empresariais necesitan tempo, capital e credibilidade financeira. E cando algún deses elementos falla, o primeiro axuste adoita facerse na cúpula.

Por iso, máis que un cambio de persoa, o nomeamento de O’Neill é un cambio de énfase. BP non abandona a transición, pero deixa claro que, nesta fase, a súa prioridade é reforzar a disciplina financeira e recuperar a confianza do mercado. Entender isto non é ser cínico; é entender como toman decisións as grandes corporacións.