Congreso Galego do Bonsai en Val do Dubra
Os bonsais son moito máis que árbores en miniatura. Son o resultado dunha práctica con séculos de historia en que a natureza e a paciencia van da man. Detrás de cada exemplar hai técnica, coidado e un respecto profundo polo ritmo lento ao que medran
O Congreso naceu en 2012 como un punto de encontro para os afeccionados aos bonsais. Co tempo sumáronse cultivadores de toda a península
Dous días con exposicións, conferencias e demostracións ao vivo de coidado destas árbores
Bonsai é unha palabra xaponesa que significa “plantado en bandexa”, pero a arte ten raíces chinesas. Xorde como parte da tradición penjin que foi adoptada e refinada no Xapón . A idea foi sempre representar en miniatura unha ábore madura, pero sen alterar a súa esencia.
"O bonsai é un arte que está vivo sempre en cambio. Non é como unha pintura que a pintas e rematas, medra contigo.", conta Mario Eusebio do Club de Bonsai do Porto.
"O meu é un cereixo.", di con orgullo unha pequena participante.
"Podemos ter o buxo, o nos carballo galego tamén funciona moi ben, o piñeiro ou o espiño branco que hai varios na exposición.", engade Alberto Baleato, responsable do Congreso.
E para pasar dun gromo a un bonsai hai que armarse de paciencia e coñecer os tempos das plantas, aquí a natureza manda.
"De verdade que moitísimo, é unha paixón e moito esforzo e de moito coñecemento. É algo que está vivo."
"Cando te sentas diante dunha árbore o mundo para e tés que concentrarte no que estás facendo. É un ser vivo e tés que coidalo.", relata Alberto Baleato.
Alguns dos bonsais máis espectaculares danse cita en Bembibre, no congreso en que participan mestres como Pablo Comesaña, David Ruiz ou Gabriel Corral. A dedicación e o traballo tamén ten premio no concurso en que recoñecen o labor dos expertos e dos talentos emerxentes.
