Atopan mortos na súa casa o actor Gene Hackman e a súa muller

O actor de 95 anos Gene Hackman, gañador de dous Óscar, e a súa muller, a pianista Betsy Arakawa, de 63 anos, foron atopados mortos esta madrugada na súa casa en Santa Fe, en Novo México, segundo confirmou a policía á prensa local.

O shériff do condado de Santa Fe, Adan Mendoza, confirmou a Santa Fe New Mexican a noticia da morte do actor de Hollywood e a súa esposa, así como do seu can, sen especificar as causas do falecemento. 

Segundo Mendoza, non hai de momento indicios dunha morte dolosa, pero non deu motivos da morte ou as causas pola que parella faleceu.

Eugene Allen Hackman, máis coñecido como Gene Hackman, naceu o 30 de xaneiro de 1930 na cidade de San Bernardino, California.

Hackman, lenda de Hollywood durante varias décadas do século XX, gañou dous premios Óscar polos seus icónicos personaxes en The French Connection e Sen perdón, e converteuse nun dos intérpretes máis versátiles e populares da súa xeración.

O carismático actor, afastado das cámaras desde 2004, dedicábase a escribir novelas e pintar cadros na localidade estadounidense de Santa Fe (Novo México).

O propio actor explicou a súa vocación desde moi neno, inspirado en ídolos cinematográficos como James Cagney e Errol Flynn. Aínda que tamén sinalou que o que lle marcou definitivamente foi a actuación do mítico Marlon Brando en Un tranvía chamado Desexo (1951).

A principios dos sesenta, cando xa tiña 30 anos, comezou a estudar arte dramática na escola de interpretación Pasadena Playhouse dos Ánxeles, e arrincou a súa carreira artística. 

Gene Hackman, o tipo duro de Hollywood que marcou toda unha xeración

Hackman, toda unha lenda de Hollywood e coñecido polos seus papeis de tipo duro, foi un dos actores máis importantes da súa xeración cunha carreira de máis de catro décadas e 80 títulos entre cinema, teatro e televisión. Tivo unha carreira frenética e unha longa lista de recoñecementos: dous Óscar, tres Globos de Ouro, tres BAFTA e a Palma de Ouro en Cannes.

Entre os seus papeis máis destacados atópanse Bonnie and Clyde, The French Connection, Arde Mississippi, Hoosiers, Sen perdón ou na saga de Superman, entre outras.

Hackman, que en 2008 retirouse do cinema parar dedicarse á literatura, naceu en San Bernardino (California, os Estados Unidos) o 30 de xaneiro de 1930 e enrolouse na Mariña con 16 anos, onde debutou como locutor de radio ao substituír o titular da emisora, que foi ferido nun ataque aéreo.

Tras o servizo militar comezou a estudar Xornalismo, pero pronto o abandonou pola arte dramática na escola Pasadena Playhouse, onde coincidiu con Dustin Hoffman e os dous foron votados os actores "con menos posibilidades de triunfar".

A súa carreira comezou no teatro, con obras como Calquera mércores, Poor Richard (1964), Children from their games (1963) e The natural look.

Tras unha serie de pequenos papeis, fixo a súa grande estrea na pantalla xunto a Warren Beatty en Lilith (1964), co que coincidiu tres anos despois en Bonny and Clyde (1967), un punto de inflexión na súa carreira que lle valeu o seu primeiro nomeamento ao Óscar.

A partir desta interpretación, Hackman non parou de facer películas de prestixio cos mellores directores da época como Arthur Penn, Clint Eastwood, Francis Ford Cappola ou Woody Allen, converténdose nun dos actores máis aclamados da década dos setenta e os oitenta.

A súa voz rouca e os seus 1,88 metros de altura convertéronlle no tipo duro de Hollywood. O Óscar chegoulle con French Connection (1971, William Friedkin), un traballo que foi recoñecido polo Premio ao mellor actor dos Críticos Cinematográficos de Nova York, o Globo de Ouro e o BAFTA.

Os setenta sería a súa gran década con películas como Hawaii (1966); Marooned (1970); Prime cut (Carne viva) (1972); The hunting party (1971) ou The Poseidon adventure (1972, Ronald Neame), coa que gañou outro BAFTA.

Nesta década traballaría de maneira incansable en títulos como The conversation (1973); Scarecrow (1973) -película que gañou a Palma de Ouro do Festival de Cannes-; Young Frankenstein (1974); Os aventureiros de Lucky Lady (1975); The Domino principle (1977) ou Superman (1978).

Da década dos oitenta seguirían os éxitos con películas para o gran público como Superman II (1980); All night long (1980); Target (1985); Power (1985), Hoosiers, máis ca ídolos (1988) ou Another woman (1988).

Por Arde Mississippi (1988, Alan Parker), película sobre os dereitos civís no sur de Estados Unidos, gañou o Oso de Prata de Berlín, e foi candidato ao Óscar ao mellor actor.

En 1990 interveu en Postcard from the edge (Mike Nichols) e un ano despois coprotagonizou a cinta de espías Company Business.

Compartiu elenco con Glenn Close e Richard Dreyfuss en Death and the maiden (1994, Ariel Dorfman); e con Sen perdón (1992, Clint Eastwood) conseguiu ademais do Óscar ao mellor non protagonista, o Globo de Ouro e o BAFTA.

As seguintes destacables foron The firm (1993, Sydney Pollack), unha película de avogados e mafiosos xunto a Tom Cruise; Marea vermella (1995, Tony Scott) e Cámara Selada (1996, James Foley), que trata o tema do racismo e a pena capital.

Encarnou o presidente dos EUA en Poder absoluto (1997, Clint Eastwood) e rodou as cintas de intriga Inimigo público (1998, T. Scott) e Ao caer o sol (1998, Robert Benton) xunto a Paul Newman e Susan Sarandon.

Os seus últimos traballos foron xunto a Morgan Freeman, co thriller psicolóxico Baixo sospeita (2000, Stephen Hopkins) e con Anjelica Huston The royal Tenenbaums (2001, Wes Anderson), unha comedia pola que gañou o Globo de Ouro ao mellor actor de comedia.

Gene Hackman casou dúas veces e ten tres fillos do seu primeiro matrimonio.