Os mariñeiros que auxiliaron o Pitanxo ratifican o cambio de versión do patrón e as presións a Samuel Kwesi

Varios tripulantes do pesqueiro Playa de Menduiña 2, que socorreron os náufragos do Villa de Pitanxo, ratificaron que o patrón do barco afundido, agora investigado, cambiou varias veces a súa versión do sucedido.

Os trece mariñeiros do Menduiña declararon este mércores na Audiencia Nacional, que investiga o afundimento, para ratificar as declaracións que xa fixeran ante a Garda Civil. 

Confirmaron que o patrón do Villa de Pitanxo deu varias versións sobre o acontecido e que tanto el como o seu sobriño metéronlle presión ao outro superviviente para ocultar presuntas irregularidades. "Coidado co que vas dicir", contan que lle dixeron a Samuel. 

O Playa Menduiña 2 atracou en Cangas un mes despois do naufraxio cunha carga de vital importancia para a investigación: as balsas, as roupas dos falecidos. Pero tamén co seu relato sobre o que viviron o día do rescate así coma as conversacións que mantiveron cos tres superviventes mentres os trasladaban ata San Juan de Terra Nova.

Á súa chegada á Audiencia Nacional, Ramón Porto, capitán do Menduiña, dicía: "Nós vimos contar a verdade, é ao que vimos".

Apoiaron a versión de Samuel Kwesi, que denunciou recibir ameazas dos outros dos superviventes, segundo explicou Manuel Lampón, avogado das familias dos falecidos no Villa de Pitanxo: "Ratificáronse en que o sobriño do capitán e houbo algunha testemuña que dixo que tamén o capitán advertiran a Samuel que tivese coidado co que dicía e falaba. Parece ser que os tres tiveron unha xuntanza en que se deron indicacións do que tiñan que dicir ao chegar a terra".

Dixeron tamén que o capitán cambiou varias veces a súa versión sobre o acontecido no naufraxio e que só levaban posto o traxe de supervivencia o patrón, o seu sobriño e un dos falecidos, o cociñeiro. "Levaban roupa de rúa, roupa de auga nalgún caso, e de feito varios morreron de hipotermia", comentou o avogado das familias.

Tamén aseguraron que o Pitanxo naufragou cando pescaba nunhas condicións meteorolóxicas en que non debía estar traballando.

Segundo explicou o letrado, os tripulantes relataron que nun principio Juan Padín sinalou que "o barco embarrara, escorara e empezou a entrar moita auga de popa" e iso foi o que "acabou provocando a parada do motor", e que "nunca se chegaron a arriar os cables", como, segundo sostén Samuel Kwesi, pediron os mariñeiros a berros ao patrón, de modo que "finalmente o buque afundiuse".

Un relato que, segundo as testemuñas, despois cambiou varias veces (en sintonía coa versión da empresa armadora dixo que o motor principal parou de forma repentina e que as condicións meteorolóxicas provocaron a entrada de auga que orixinou cada vez maior escora).

Algúns tripulantes ofreceron ao xuíz duros relatos do que viron ao chegar ao lugar do naufraxio. Un deles contou como desde unha pequena embarcación tivo que recoller os corpos -algúns en malas condicións- de varios mariñeiros falecidos, con quen mesmo traballara nalgunha ocasión e a quen só podía agarrar polas súas botas, que flotaban, segundo explican fontes xurídicas.

A investigación xudicial que dirixe o Xulgado Central de Instrución número 2 da Audiencia Nacional naceu tras un informe da Garda Civil, aínda que o maxistrado tamén admitiu a trámite unha querela interposta por varios familiares das vítimas contra o patrón do buque Juan Padín e a empresa armadora, Pesqueiras Nores, de Marín.