Todos os países da OMS adoptan un histórico acordo para loitar contra a próxima pandemia
Trátase dun histórico acordo que ofrece ao mundo as ferramentas para previr, prepararse e responder a unha próxima pandemia, que a comunidade científica asegura que ocorrerá nalgún momento
O acordo busca concretamente evitar situacións como as sufridas durante a pandemia da covid-19, en particular a falta de preparación, evidenciada nunha primeira etapa na escaseza de produtos médicos e de prevención
O conxunto de países membros da Organización Mundial da Saúde adoptou este martes o Tratado Global sobre Pandemias, un histórico acordo que ofrece ao mundo as ferramentas para previr, prepararse e responder a unha próxima pandemia, que a comunidade científica asegura que ocorrerá nalgún momento.
Este acordo é apenas o segundo instrumento legal internacional que se adopta no ámbito da saúde pública, tras o aprobado hai vinte anos para establecer un marco de control á epidemia do tabaco.
A adopción produciuse no marco da Asemblea anual da OMS, que se celebra en Xenebra, e foi recibida cunha ovación por parte das delegacións nacionais, sobre todo despois da ameaza esgrimida na véspera polo Goberno ultranacionalista de Eslovaquia de que pediría un voto arredor deste acordo, o que significaría romper o consenso alcanzado. Eslovaquia finalmente abstívose de tal acción tras ser convencida polos seus socios europeos das consecuencias negativas que isto tería, segundo dixeron a Efe fontes diplomáticas.
O acordo busca concretamente evitar situacións como as sufridas durante a pandemia da covid-19, en particular a falta de preparación, evidenciada nunha primeira etapa na escaseza de produtos médicos e de prevención, desde máscaras para o persoal sanitario ata equipamentos de osíxeno. Con todo, o que quedará gravado no recordo é a falta de solidariedade que se demostrou cara aos países máis pobres e vulnerables, aos que as vacinas -convertidas no principal instrumento para reducir os contaxios- chegaron moi pouco e moi tarde porque as subministracións foron acaparados polos países de maiores recursos grazas aos contratos que pecharon coas farmacéuticas.
O custo humano da covid-19 foi de máis de 7 millóns de vidas perdidas, segundo as cifras notificadas polos países á OMS, aínda que esta organización estimou que polo menos o dobre de persoas morreron polo impacto directo ou indirecto deste patóxeno. A iso súmanse as consecuencias que tivo esa crise sanitaria para a economía mundial, con cálculos que superan os 12 billóns de dólares en perdas acumuladas, de acordo ao Fondo Monetario Internacional.
Conscientes de que tales fallos non poden repetirse e do que significaría volver vivir tales custos humanos e económicos, os países coincidiron en que se necesitaba un marco legal para corrixir as deficientes observada e, no marco da OMS, emprenderon negociacións que tardaron tres anos en dar o seu froito.
Entre os puntos máis relevantes do acordo figura a creación dun mecanismo para compartir patóxenos e datos xenéticos de forma rápida e equitativa, asegurando que os países que proporcionen esas mostras teñan acceso aos beneficios que se deriven dela, sexan vacinas, diagnósticos ou outros. Tal medida baséase no que se viu durante a etapa en que xurdiron variantes da covid-19, cando países como Suráfrica compartiron as mostras da variante ómicron (altamente contaxiosa), coa que os laboratorios modificaron as súas vacinas, sen por iso ofrecer a este país un acceso facilitado a estas.
Así mesmo, o tratado inclúe un compromiso para garantir o acceso equitativo a medicamentos, vacinas e tecnoloxías sanitarias durante pandemias e recoñece o principio de "unha soa saúde", mediante o cal se recoñece a interconexión entre saúde humana, animal e ambiental, e promóvese unha vixilancia coordinada para previr gromos procedentes do reino animal.
