Publicador de contidos

Publicador de contidos

Subas nos prezos dos alimentos, ata cando, por María Bastida

Subas nos prezos dos alimentos, ata cando, por María Bastida

O aumento anual da alimentación sitúase no 16,5 %, é dicir, cinco veces por encima do IPC xeral

María Bastida 24/04/2023 08:25

O avance do IPC do mes de abril ofrece datos de interese que poñen de relevo as diferentes formas de ver una mesma realidade e as distintas perspectivas que ofrece a economía cando se analizan desde un punto de vista macro ou microeconómico.

Primeiro, unha parte dos produtos ofrece taxas negativas, é dicir, que baixaron de prezo. En concreto, son 17 produtos e bens (8 % do total). Entre eles, figuran, ademais da luz e os combustibles, os prezos públicos, os de transporte por metro e autobús, os equipos de reprodución audiovisual e telefonía móbil, computadores, xogos, lentes graduadas ou educación superior, cinema e teatro ou libros.

Ao revisar a lista, probablemente vostedes queden coa mesma idea ca min: non parecen cousas que adquiramos todos os días. E de aquí o segundo dato interesante: os prezos que máis soben son os máis demandados.

Coches de segunda man, pneumáticos, ou todo o que consumimos na recente Semana Santa: hoteis, hostalería, paquetes turísticos, voos internacionais, ademais dos produtos persoais domésticos. 

Tirando desta relación entre oferta e demanda, imos descendendo dos grandes datos aos de todos os días para atopar o que sen dúbida é a peor parte da estatística. Neste mesmo mes bateuse un novo récord: por vez primeira desde que temos estatísticas, todos os alimentos catalogados polo INE superan o IPC xeral, e ademais con fartura.

O aumento anual da alimentación sitúase no 16,5 %, é dicir, cinco veces por encima do IPC xeral. Só oito alimentos rexistran subidas inferiores a dous díxitos, como os aceites comestibles alleos ao de oliva ou as bebidas espirituosas (7 %).

O peixe, marisco, viño e froitas frescas duplican con fartura o IPC xeral, mentres que as maiores subidas corresponden ao pan, legumes e hortalizas, carne de vacún ou a de porco e o polo, que chegan ao 19 % e o 12 % respectivamente. O que volve constatar que canto maior demanda hai dun produto, máis soben os prezos.

A estas alturas é evidente que a tremenda subida dos alimentos se cronificou e, como recoñeceron recentemente o Banco de España ou o propio ministro Planas, non alcanzou o seu pico. Constata, tamén, que o factor nacional emerxe como principal factor explicativo, máis aló de problemas xeopolíticos tan útiles nos argumentarios pasados.

A falta de competencia dos mercados e o aumento das marxes de intermediación son “sospeitosos habituais”, pero non parece que se vaia explorar esta vía para tentar buscar solucións.

O certo é que, ata o momento, non se tomou medida política ou administrativa ningunha para paliar esta situación. Por exemplo, sería interesante explorar a trazabilidade dos produtos, aínda que soamente fose para coñecer por cantas mans e intermediarios pasan.

Esa mesma acción permitiría identificar produtos importados que poden estarse vendendo como produción nacional a prezos desorbitados, algo sorprendente no caso dos agrícolas e gandeiros, onde somos produtores potentes.

Paralelamente, urxe adoptar medidas preventivas: sabemos que a seca está a arrasar boa parte das producións, especialmente os legumes e hortalizas. Esta circunstancia será moi útil para seguir botando balóns fóra, pero no fondo as consecuencias seguímolas pagando os mesmos.

En definitiva, a constante subida de prezos nos produtos básicos están a xerar un tremendo buraco nos petos dos consumidores, que, como sabemos, non vai acompañado dun incremento nos salarios.

Chega, ademais, nun período en que nos toca facer contas coa Facenda Pública, que, insensible á realidade, non deflatou a tarifa do IRPF para compensar as perdas de poder adquisitivo. Pouco consola o dato global de inflación, que apunta a unha mellora xeneralizada probablemente relacionada coa política do BCE cos tipos de interese, porque os datos macroeconómicos non se inclúen nos orzamentos familiares.

Con todo, as enquisas, particularmente, o CIS, sempre tan atento ás tendencias sociais, non preguntaron aínda se a inflación é unha preocupación para os españois. Vese que o divorcio entre as grandes cifras e as contas diarias non afecta unicamente á economía.

Publicidade
Publicidade
Publicidade
Publicidade