O avogado xeral da UE non ve obrigatorio facer fixos aos interinos se existen medidas preventivas

O avogado xeral da Unión Europea, Rimvydas Norkus, sostén que a lexislación comunitaria non obriga a converter en persoal fixo os traballadores interinos do sector público, sempre que o dereito interno de cada Estado membro conte con medidas efectivas para evitar e sancionar o uso abusivo de contratos temporais sucesivos.

Porén, Norkus admite que o ordenamento xurídico español “non parece conter medidas efectivas” para sancionar ese abuso. Así respondeu ao Tribunal Supremo español, que consultara ao Tribunal de Xustiza da UE (TXUE) sobre o exceso de temporalidade na Administración pública.

Sen obrigación de fixar persoal, pero con medidas compensatorias

O avogado xeral lembra que o TXUE nunca declarou obrigatoria a conversión de contratos temporais en indefinidos e que “xamais” esixiu recoñecer a condición de persoal laboral fixo nin de funcionario de carreira a quen non superara os procesos selectivos previstos pola lei.

Con todo, subliña que cada país debe contar con polo menos unha medida efectiva que permita evitar e sancionar a utilización abusiva de contratos de duración determinada. E engade que non abonda con sancionar administrativamente o abuso: é necesario reparar de maneira íntegra o prexuízo sufrido polo traballador.

Segundo o seu ditame, a mera conversión dun contrato temporal en indefinido “non pode considerarse por si soa” unha medida compensatoria suficiente, especialmente cando o abuso se prolongou durante anos e a Administración mantivo o control sobre a duración da relación laboral.

Equiparar dereitos non garante estabilidade

Norkus tamén sinala que, aínda que o Tribunal Supremo español equiparou os dereitos dos indefinidos non fixos cos do persoal fixo en materia de salario, promoción e incentivos, esa equiparación “non garante estabilidade no emprego”, que é un elemento esencial de protección segundo o Acordo Marco europeo sobre traballo de duración determinada.

Por iso, considera que unha medida sancionadora eficaz debe permitir tanto a reparación íntegra do dano causado como o establecemento dun sistema de sancións proporcionado e disuasorio contra as administracións responsables do abuso.

As sancións actuais non permiten unha reparación do dano

O avogado xeral propón ter en conta, no cálculo das indemnizacións, a gravidade e a duración da violación dos dereitos laborais, e reclama que as sancións ás administracións sexan “concretas, previsibles e aplicables”, non simples posibilidades teóricas.

Critica que as compensacións actuais —de vinte ou trinta días por ano traballado, cun máximo de doce ou vinte e catro mensualidades— non permiten unha reparación proporcional nin adecuada nos casos de abuso prolongado.

O Supremo deberá aplicar os criterios europeos

Norkus deixa en mans do Tribunal Supremo decidir se a normativa española contén medidas efectivas, disuasorias e proporcionadas. Considera que os novos procesos de estabilización do emprego público teñen carácter preventivo, pero que a súa mera convocatoria non garante que se convoquen nin que eliminen o abuso existente.

Advirte, ademais, que valorar a experiencia previa dos traballadores temporais nas oposicións tampouco é suficiente cando o incumprimento se prolongou durante anos ou cando a persoa afectada non supera o proceso selectivo.

En conclusión, o avogado xeral deixa ao Supremo a tarefa de determinar se o acceso á estabilidade laboral compensa realmente as consecuencias do abuso sufrido polos interinos do sector público.