Fracasa a negociación do tratado sobre contaminación de plásticos ao non haber consenso
Logo de máis de tres anos de traballo non se logrou pactar un texto que sirva como primeiro instrumento global para afrontar a crise causada pola produción e o uso insostibles de produtos de plástico
A maior diferenza estivo entre a maioría de países que defendían que o tratado debe establecer medidas de obrigatorio cumprimento e outro grupo máis pequeno, pero poderoso, que cría que os compromisos debían ser voluntarios

A negociación en torno ao tratado internacional sobre contaminación de plásticos fracasou tras recoñecerse que non foi posible chegar a un texto de consenso logo de dez días do que se previu sería a fase final destas negociacións, un resultado fronte ao cal os países mostraron unha profunda decepción.
Nunha serie de intervencións, logo de toda unha noite de negociacións para tentar pechar un texto final aceptable para todos, as delegacións nacionais pediron que, a pesar deste resultado, o proceso non se deteña aquí e que se continúen os esforzos para aprobar un tratado.
Dixeron que este proceso diplomático debe manterse vivo e celebrarse unha nova rolda de negociacións en base aos últimos textos presentados aos negociadores.
Instaron a que non se tire pola borda máis de tres anos de traballos en favor de lograr o primeiro instrumento global para afrontar a crise causada pola produción e o uso insostibles de produtos de plástico.
Un borrador de texto presentado polo presidente do órgano negociador, o embaixador ecuatoriano Luis Vayas, no medio da noite -tras manter durante todo o día numerosas reunións con grupos de países para tentar achegar posicións- non recibiu o apoio esperado.
Con todo, moitos países afirmaron que esa proposta pode ser a base para continuar coas negociacións, a diferenza do texto anterior que foi presentado na véspera polo mesmo embaixador Vayas e que foi considerado "inaceptable" de maneira case unánime.
A pesar dos esforzos despregados polo diplomático ecuatoriano, o texto revisado mantiña varios corchetes, o que significaba que persistían as posicións diverxentes en varios puntos.
Notábase en particular que as diferenzas recaían en gran parte no nivel de compromiso que se expuña.
Para a gran maioría o tratado debe establecer medidas de obrigatorio cumprimento para frear a contaminación de plástico, mentres que un grupo limitado de países (liderado por Arabia Saudita e que tamén incluía outros países do Golfo Pérsico, Irán, Rusia e os Estados Unidos) rexeitou ata o final esta visión e defendeu que os compromisos debían ser voluntarios.
A organización ecoloxista Greenpeace dixo que a incapacidade de alcanzar un acordo en Xenebra "debe ser unha chamada de atención para o mundo porque revela que poñer fin á contaminación por plásticos significa enfrontarse directamente aos intereses dos combustibles fósiles".
"A industria petroquímica está decidida a enterrarnos por beneficios a curto prazo. Agora non é momento de pestanexar, é o momento de valentía, determinación e perseveranza. O chamamento de toda a sociedade civil é que necesitamos un tratado firme e xuridicamente vinculante que reduza a produción de plástico e poña fin á contaminación que produce", sinalou.