Falece o ciclista Federico Martín Bahamontes, o primeiro español que gañou un Tour

O ciclista Federico Martín Bahamontes, o primeiro español que gañou un Tour de Francia e coñecido co sobrenome da Aguia de Toledo, faleceu este martes en Valladolid aos 95 anos, segundo informou o alcalde de Toledo, Carlos Velázquez.

Bahamontes logrou 74 vitorias como ciclista profesional.

Velázquez, a través das súas redes sociais, informou tamén de que o Concello de Toledo decretou dous días de loito oficial polo falecemento de Bahamontes, fillo adoptivo da cidade.

As bandeiras do Concello ondean xa a medio mastro, tras confirmar a morte do lendario ciclista en Valladolid, onde pasou os seus últimos anos, segundo informa o consistorio toledano.

Bahamontes naceu na pequena vila toledana de Santo Domingo Caudilla (9 de xullo de 1928), a uns 30 quilómetros da capital, e o seu verdadeiro nome era Alejandro, aínda que un irmán do seu pai empeñouse en que se lle chamase Federico, estivo en activo entre 1954 e 1965, etapa en que logrou un total de 74 vitorias, a máis importante o Tour de Francia (1959).

O seu primeiro oficio foi aprendiz nun taller de carpintería, pero ao pouco foise a outro taller, de bicicletas, que rexentaba o seu antigo ídolo local Moisés Alonso, labor que compaxinou como repartidor de varios comercios, para os que sempre usaba polas empinadas rúas toledanas, o preludio para desenvolver as súas innatas condicións escaladoras.

Comezou a súa carreira como afeccionado con 19 anos, case por casualidade, e logrou o seu primeiro triunfo cunha bici de paseo que comprara por 150 pesetas (menos dun euro).

O Leituga, alcume herdado do seu avó, que lle encaixaba polo seu traballo nunha froitería, tivo que esperar dous anos (1949) para facerse un nome ao triunfar no Trofeo Luís Seixo e na Volta a Ávila.

Ese 1953 participou por primeira vez na Volta a Cataluña para dar o paso ao profesionalismo ao ano seguinte. Situouse en Barcelona e fichou polo equipo de Santiago Mostajo, para lograr o primeiro podio internacional na subida ao Mont Agel, en Mónaco.

Xa 'fichado' polo seleccionador nacional, Julián Berrendero, logrou os seus primeiros éxitos nos altos cumios franceses na súa primeira presenza no Tour (1954), converténdose no 'rei' da montaña, que repetiu noutras cinco ocasións (1958, 1959, 1962, 1963 e 1964).

Un ano máis tarde estreouse na Volta a España, pero non puido participar no Circuíto por unha enfermidade, aínda que tomou o desquite ao ano seguinte, cando se empezou a forxar a aureola de escalador de luxo, que confirmou cun cuarto posto final na xeral individual.

En 1957, acabou segundo na Volta a España e, xa baixo o alcume da Aguia de Toledo co lle puxo o diario 'L'Equipe', retirouse na novena etapa do Tour, aínda que na seguinte edición sacou a espiña ao gañar a montaña e acabar sexto na xeral.

Foi en 1959 cando, da man de Fausto Coppi, que o convenceu de fichar polo seu equipo, o Tricofilina, logrou o seu maior éxito: o Tour.

Nesa edición, a pesar de non ser favorito, sentenciou o primeiro triunfo nacional en Francia tras unha longa escapada nos Pireneos e unha cronoescalada en Puy de Dome.

Tras un mal 1961, con retirada no Giro, non compareceu no Tour, onde si estivo en 1962, ano en que os equipos nacionais deron paso ás escuadras comerciais.

Fichou polo equipo francés Margnat-Pomba e nun Circuíto que dominou Jacques Anquetil conseguiu de novo a camisola da montaña, gañou unha etapa e acabou cuarto da clasificación xeral.

O ano seguinte, viuse relegado por Anquetil á segunda praza no Circuíto e en 1964 Bahamontes finalizou terceiro, por detrás de Anquetil e Raymond Poulidor, en edición en que se adxudicou o seu sexto e último título da montaña, e gañou dúas etapas.

Na súa última campaña como profesional, 1965, terminou décimo na rolda nacional e non puido finalizar a rolda gala.

A última das súas 74 vitorias, antes de colgar a bicicleta, foi na Escalada a Montjuic (Barcelona), o 12 de outubro dese ano.

Xa retirado, só volveu montar unha bicicleta en público nunha homenaxe fúnebre ao conquense Luís Ocaña, gañador do Circuíto de 1973 que faleceu en 1994, Federico centrouse en xestionar a súa tenda de bicicletas e ciclomotores en Toledo desde 1966 ata que pechou en 2004, e converteuse en organizador da Volta a Toledo durante 50 anos, ata 2015.

En 2013, coincidindo co primeiro centenario do Tour, recibiu unha homenaxe da organización no que se lle nomeaba oficialmente o mellor escalador da historia desa competición.

Está previsto que os seus restos mortais descansen no cemiterio municipal de Toledo. “Levou sempre esta cidade no corazón e agora son moitos os toledanos que non o esquecerán e manterano vivo no seu recordo”, dixo o alcalde da cidade.