Detectan por primeira vez xeo de auga fóra do sistema solar
O achado, no que participou a Universidade de Oviedo, foi posible grazas ao telescopio espacial James Webb
Confirman a presenza de xeo cristalino nun sistema a 155 millóns de anos luz
Imaxe da Universidade de Oviedo
Un equipo internacional de investigadores detectou por primeira vez a presenza de xeo de auga en estado cristalino fóra do sistema solar. A observación realizouse grazas ao telescopio espacial James Webb e contou coa colaboración da Universidade de Oviedo.
O estudo, liderado por Chen Xie, científico asistente na Universidade Johns Hopkins, confirma de forma definitiva a existencia deste composto en estado sólido nun sistema planetario situado a 155 millóns de anos luz da Terra. Ata agora, os astrónomos só tiñan indicios da súa presenza en forma gasosa ou conxelada en planetas próximos.
Xeo mesturado con po nun sistema en constante actividade
Segundo explicaron os autores do estudo, o xeo de auga atopouse mesturado con po fino nun sistema activo onde coliden corpos xeados. Estas colisións liberan partículas que o telescopio James Webb foi capaz de detectar. Nas zonas máis frías do disco protoplanetario, o xeo representa máis do 20 % do material observado.
Os investigadores aclaran que o termo “xeo de auga” refírese á súa composición, xa que no espazo tamén existen outras moléculas conxeladas como o dióxido de carbono (xeo seco).
Importancia do xeo na formación planetaria
O xeo de auga xoga un papel fundamental nos discos que rodean as estrelas novas, xa que inflúe na formación de planetas xigantes e pode ser transportado por cometas e asteroides ata planetas rochosos xa formados.
Na investigación participou a astrofísica Noemí Pinilla-Alonso, do Instituto de Ciencias e Tecnoloxías Espaciais de Asturias (ICTEA), que forma parte da Universidade de Oviedo. A científica, beneficiaria do programa ATRAE do Ministerio de Ciencia, destacou que este descubrimento demostra que “os procesos que afectan os corpos xeados nos límites dos sistemas planetarios poderían ser comúns no universo”. Tamén subliñou a súa relevancia para entender a historia térmica e dinámica destes sistemas.
