Xoán Carlos I non se arrepinte do seu pasado e espera que os españois comprendan o que fixo

O rei Xoán Carlos I recoñeceu nunha entrevista a France 3 que cometeu "erros", pero dixo que non se arrepinte do seu pasado e tampouco ten remorsos, ou tenta "non telos", aínda que se puidese volver atrás, tería máis coidado. En calquera caso, espera que os españois comprendan o que fixo.

"Eu, realmente, servín a España e aos españois e ás veces non prestei atención á miña familia. Espero que me perdoen e que os españois comprendan o que fixen", dixo o monarca ao facer balance dos momentos máis destacados dos seus 39 anos de reinado (1975-2014), con motivo da publicación en Francia a principios de mes do seu libro de memorias "Reconciliación".

O rei emérito reivindicou unha vez máis a súa paternidade da Constitución española, o seu papel clave na transición democrática, a súa relación con Francisco Franco, co seu fillo Filipe VI, co seu pai Xoán de Borbón e outros personaxes históricos, e respondeu de forma telegráfica ás preguntas sobre os escándalos económicos e amorosos que salpicaron a última parte do seu reinado.

"Todos os homes cometen erros, e todo o mundo os comete", xustificouse, pero preguntado polo xornalista franco-luxemburgués especializado en Historia, realeza e patrimonio Stéphane Bern, sobre se se arrepentía de algo, respondeu cun conciso "non".

"E remorsos?", continuou o tamén director do programa 'Segredos da historia', cuxo último capitulo se titula 'Xoán Carlos, gloria e exilio!' e tamén se emitiu hoxe. O rei emérito asegurou: "Non, intento non ter ningún".

Cuestionado a continuación sobre "se tivese que volver facelo, tería máis coidado?", Xoán Carlos I declarou: "Si, naturalmente".

O seu maior desexo

Desde Abu Dhabi, onde se gravou a entrevista, Xoán Carlos I dixo que o seu maior desexo é que o seu fillo, Filipe VI, ao que cualificou de "bo rei" e co que mantén "moi boa" relación, teña "éxito e que España estea ben gobernada", pero indicou que está en "un momento moi difícil" pola situación política internacional e "hai que apoialo".

Asegurou que manteñen unha relación "moi boa" e que se comunica con el. Admitiu, con todo, que lle gustaría "velo máis e con máis frecuencia coas súas fillas, a princesa Leonor e a infanta Sofía".

Volvendo á súa abdicación o 18 de xuño de 2014, o monarca considerou que foi a mellor solución polas súas limitacións físicas -"Non imaxino, sobre todo en España, un rei con muletas"- e polo seu convencemento de que "sempre é mellor ter un rei máis novo".

Sobre a súa marcha a Abu Dhabi, en agosto de 2020, explicou que se trataba de deixar ao seu fillo "libre" e "tranquilo para facer o seu traballo e reinar", xa que se seguise en España cre que "quizais podería ser un estorbo".

A súa relación con Franco

Xoán Carlos I revelou na entrevista que Francisco Franco coñecía as súas ambicións democráticas e que cando lle preguntou se lle axudaría para o futuro, o ditador respondeulle que tería que facelo el e que o único que lle pediu no seu leito de morte foi manter a unidade de España.

Preguntado sobre se nalgún momento sentiu ser obxecto de rivalidades entre Franco e o seu pai, Juan de Borbón, o rei emérito respondeu: "Si, ás veces, tiña a impresión de ser como unha pelota de pimpón".

E confesou que sentiu que traizoaba a seu pai cando aceptou ser rei, pero de Xoán de Borbón destacou que foi "un conselleiro fantástico e un amigo despois", na súa idade adulta. "Quíxeno moitísimo, e teño unha sensación de que me acompañou desde entón", engadiu.

Dese período final do franquismo, o soberano revelou que o ditador chileno Augusto Pinochet pediulle seguir "como Franco" cando este faleceu, pero que el fixo "o que os españois verdadeiramente querían".

"Nunca dubidei" durante a transición democrática

"Nunca dubidei" durante a transición democrática, afirmou Xoán Carlos I, quen asegurou que o importante durante ese período foi "non ter medo", "avanzar e ser valente".

Nese camiño facía a democracia tivo unha alusión especial para o cardeal Vicente Enrique de Tarancón, quen lle axudou "moito" cun discurso no que dicía "que había que abrirse ao futuro", así como ao que fose presidente das Cortes (1975-1977), Torcuato Fernández-Miranda, e o presidente do goberno (1976–1981), Adolfo Suárez.

Non tiñan "un plan", dixo, pero xuntos tentaron "facer ben as cousas".

O rei emérito referiuse tamén ao líder comunista, Santiago Carrillo: "Era un verdadeiro amigo e un verdadeiro colaborador".

Outro momento clave do seu reinado foi o golpe de estado do 23 de febreiro de 1981, do que destacou o seu discurso televisado para defender a Constitución e dar "unha sensación de seguridade aos españois".

"Non había autoridade civil. Entón púideno facer militarmente (...). Porque realmente tiña autoridade moral sobre os militares. Sempre estiven preto deles e realmente vían en min a un líder", dixo sobre a súa orde de defender a orde constitucional.

Finalmente, espera volver a España pero di que está ben en Abu Dhabi, e que dependerá "da situación e do momento".