España renuncia aos préstamos da UE e afronta un 2027 de axustes e menor investimento, por Santiago Calvo

A decisión do Goberno español de renunciar a boa parte dos préstamos europeos do Plan de Recuperación marca un xiro significativo na estratexia seguida desde 2020. España tiña asignados máis de 83.000 millóns de euros en créditos brandos da UE, pero o Executivo só solicitou ata agora algo máis de 16.000 millóns e prevé deixar sen usar arredor do 75 % do total. A explicación oficial pon o acento na mellora das condicións de financiamento do Tesouro: hoxe o Estado pode acudir aos mercados a tipos semellantes —ou incluso algo máis baixos— ca os que ofrece Bruxelas, especialmente nos prazos longos.

Porén, detrás desta mensaxe económica hai tamén unha lectura política e unha comparativa europea que resulta relevante. En 2021, Italia, daquela baixo o liderado de Mario Draghi, optou por tomar non só as subvencións senón tamén os préstamos cando eran extraordinariamente baratos: 30 anos de prazo, dez de carencia e tipos case cero. Grazas a iso, Italia xa mobilizou 90.000 millóns en créditos e encabeza a execución de fondos na UE. España, pola contra, desprezou aquela estratexia e quedou moi atrás. Mesmo Nadia Calviño, nas súas memorias, ironizaba coa decisión italiana, aínda que hoxe os datos indican que o país veciño obtivo un maior impacto económico grazas a unha inversión máis sostida no tempo.

O contexto político español axuda a entender a renuncia actual. Para acceder á meirande parte dos préstamos, o Goberno comprometérase a aprobar reformas estruturais que agora semellan imposibles de sacar adiante pola súa debilidade parlamentaria. Hai leis crave —desde a reforma da industria ao reforzo da competencia, pasando pola regulación de lobbies ou cambios no sector sanitario— que só poden tramitarse con apoios que o Executivo non ten. A propia Comisión Europea xa advertira que España corre o risco de perder fondos se non culmina esas reformas, como xa ocorreu recentemente con 1.100 millóns de euros que quedaron sen desembolsar polo atraso lexislativo.

A isto súmase un problema práctico: o ritmo de execución. O Banco de España advertiu que o país apenas dispón de tempo para gastar todas as transferencias comprometidas, e moito menos para mobilizar os préstamos antes do prazo límite de agosto de 2026. A consecuencia é clara: menos investimento e menos capacidade transformadora da economía.

E mirando cara adiante, 2027 introdúcese como un ano especialmente delicado. Co retorno pleno das regras fiscais europeas, España terá que facer un axuste significativo do gasto estrutural, xusto cando os fondos europeos xa non actúen como colchón inversor. Isto pode frear o crecemento e deixar ás administracións con marxe moi limitada para soster a inversión pública, que historicamente é a primeira vítima en épocas de axuste 

En resumo, a renuncia aos préstamos europeos responde tanto a factores financeiros como ao bloqueo político e ás dificultades de execución. Unha decisión que alivia a curto prazo, pero que pode condicionar o investimento e o crecemento nos anos que veñen.

A moda galega segue en racha: Inditex dispara o beneficio e conquista aos mercados

Inditex volve marcar músculo nun contexto internacional complexo. A compañía con sede en Arteixo pechou os nove primeiros meses de 2025 cun beneficio neto de 4.622 millóns de euros, un 3,9 % máis ca no mesmo período do ano anterior, apoiándose nun terceiro trimestre excepcional, no que acadou un beneficio récord de 1.831 millóns. As vendas totais medraron un 2,7 %, ata superar os 28.000 millóns, e a cifra ascende ao 6,2 % se se mide a tipo de cambio constante.

Segundo os datos publicados, tanto as tendas físicas como o canal en liña contribuíron a este avance, o que confirma o bo equilibrio do modelo integrado de Inditex. As coleccións lanzadas ao longo do ano tiveron unha acollida moi sólida, reforzando a tracción comercial das súas principais marcas. Ademais, os gastos operativos medraron por debaixo das vendas, o que evidencia unha xestión moi eficiente nun entorno marcado pola inflación e os custos loxísticos.

O terceiro trimestre destaca tamén polo comportamento da marxe bruta, que se situou no 62,2 % das vendas, e polo avance na expansión internacional: só neste período, o grupo abriu tendas en 39 novos mercados, alcanzando un total de 5.527 establecementos a nivel global. Ao mesmo tempo, mantén unha posición financeira moi cómoda, con máis de 11.000 millóns de euros en caixa neta.

Estes resultados explican a reacción inmediata dos mercados: as accións de Inditex no Ibex chegaron a subir máis dun 7 % tras coñecerse as cifras, un síntoma evidente da confianza dos investidores no modelo de negocio do grupo 

En resumo, Inditex continúa amosando unha capacidade notable para adaptarse á demanda mundial, renovar o seu produto e optimizar custos. Todo isto permite que, mesmo nun escenario internacional de incerteza, a compañía galega marque outro máximo histórico e consolide o seu liderado global no sector da moda.