Accidente de Angrois: a Fiscalía pide a absolución de Cortabitarte; a defensa, a do maquinista
Accidente de Angrois: a Fiscalía pide a absolución de Cortabitarte; a defensa, a do maquinista
A Fiscalía considera que o responsable do Adif "non cometeu delito algún por imprudencia" e pide imputarlle ao maquinista a morte da vítima número 80, que faleceu posteriormente no hospital
A defensa de Garzón argumenta que "a cuestión non era se podía ocorrer" o accidente, senón cando, "sendo esta a mesma conclusión á que chega a xuíza"
O avogado que defende o maquinista Francisco Garzón, un dos dous condenados por 79 homicidios imprudentes polo accidente do tren Alvia ocorrido en Angrois en xullo de 2013, recorreu a sentenza e pide a libre absolución do seu cliente.
O letrado, Manuel Prieto, xa presentou o recurso, ao que tivo acceso Europa Press, nunha xornada en que conclúe o prazo establecido pola titular do xulgado do penal número 2 de Santiago, Elena Fernández Currás, quen estableceu o ditame o pasado mes de xullo.
Pola súa banda, Renfe tamén recorreu a sentenza relativa ao sinistro ferroviario e solicita a atenuante de reparación do dano para o maquinista.
O outro condenado é Andrés Cortabitarte, o exdirector de seguridade de Adif, a empresa pública encargada de velar pola seguridade na vía.
A Fiscalía de Galicia presentou este mércores, o recurso contra a sentenza para pedir a libre absolución de Andrés Cortabitarte. Pero, ademais, solicita a condena do maquinista por outro delito de homicidio en relación cun falecido con posterioridade ao sinistro.
O Xulgado do Penal número 2 de Santiago de Compostela condenou o maquinista e o exdirector de Seguridade na Circulación do Adif a dous anos e medio de cárcere por 79 homicidios cometidos por imprudencia profesional grave.
Esta petición de exoneración por parte de Fiscalía concorda co criterio mantido polo fiscal ao final do xuízo, tendo en conta que Mario Piñeiro retirou a acusación contra el nas conclusións finais, polo que culpou unicamente do sinistro ao maquinista.
O ditame tamén inhabilita a ambos para o exercicio da súa profesión durante catro anos e medio. Ademais, imponlles o pago dunha indemnización de máis de 25 millóns de euros ás vítimas, con responsabilidade civil directa das entidades QBE e Allianz Global, aseguradoras, respectivamente, de Renfe Operadora e Adif.
A xuíza Elena Fernández Currás considerou probado no ditame que ambos os procesados, o maquinista e o exdirector de seguridade de Adif, son responsables de 79 delitos de homicidio e de 143 de lesións por imprudencia grave.
A pasada semana, ao transcender que Fiscalía ía presentar recurso, a Plataforma de Vítimas Alvia 04155 xa criticou esta decisión, ao considerar que engade "máis dor e frustración" aos afectados. Con todo, confían na solidez do ditame.
Segundo explica Fiscalía, a motivación do recurso "atenden ao erro na apreciación da proba, pero sobre todo e fundamentalmente á infracción de preceptos penais substantivos".
De tal forma, a Fiscalía considera que o responsable do Adif "non cometeu delito algún por imprudencia" Por outra banda, a fiscalía afirma que a sentenza non tivo en conta que o falecido con posterioridade ao sinistro "morreu por causa derivada do propio accidente", a que sería a vítima número 80.
O recurso da defensa
No seu recurso de apelación, a defensa de Garzón reclama a libre absolución, "con todos os pronunciamentos favorables, ou subsidiariamente estime, que en todo caso, os feitos son constitutivos de falta".
Entre os motivos, en primeiro lugar, o recurso apunta a un "erro na apreciación da proba" e denuncia "infracción" dun artigo da Constitución "por vulneración e inaplicación do dereito á presunción de inocencia, e do principio indubio pro reo".
O avogado Manuel Prieto considera que o que establece a sentenza en relación a Adif "debería dar lugar á libre absolución do Sr. Garzón Amo dos delitos de homicidio e lesións imprudentes profesionais polos que foi acusado, ou polo menos, en todo caso cualificarse de falta, conforme ao Código penal vixente ao tempo do sinistro, e actualmente despenalizada".
E é que, ao seu entender, "a cuestión non era se podía ocorrer senón cando -o descarrilamento-, sendo esta a mesma conclusión á que chega a xulgadora".
Engade, neste sentido, que, "conforme á normativa nacional, tanto en materia de seguridade laboral, como ferroviaria, Adif e Renfe eran garantes da seguridade laboral dos traballadores con categoría de maquinistas".
Deste xeito, estaban "obrigadas a controlar os riscos creados pola súa actividade e a de terceiros". E, segundo incide: "non hai rastro da aplicación da normativa laboral en materia de seguridade polos responsables de Adif e Renfe Operadora".
"Adif non tivo en conta o humano, o maquinista que vai transitar polas súas vías, de feito recoñeceuse no xuízo que non valoran o factor humano do posto de condución, o cal é unha conduta neglixente e perigosa para a seguridade ferroviaria, como se constatou e recolleu en sentenza", resalta.
Tamén remarca que "o cadro de velocidades máximas (CVM) emitido por Adif era erróneo, non se efectuou unha análise e avaliación do risco do mesmo, non indicaba a realidade da liña, era imposible de cumprir tal e como se confeccionou, e é o que crea un risco de exceso de velocidade na curva da Grandeira non controlado nin mitigado".
En segundo termo, o letrado aduce "aplicación indebida" de varios artigos do Código Penal e "infracción por inaplicación indebida" doutros sobre prevención de riscos laborais e regulamento de seguridade ferroviaria.
"Adif non exportou legal e normativamente o risco de descarrilamento por exceso de velocidade na LAV082 a Renfe Operadora, polo que esta non aceptou devandito risco; se a empresa ferroviaria non aceptou ese risco, non se pode trasladar ese risco non aceptado, e que é de Adif, ao traballador ferroviario de primeira liña, ao maquinista, ao sr. Garzón Amo, que tampouco acepta ese risco, entre outras cuestións porque non ten capacidade, nin competencia para iso", expón.
Nun terceiro punto, o recurso, que incorpora ata oito motivos, indica que, con carácter subsidiario, se se considera que Garzón Amo é responsable "dalgún tipo de responsabilidade penal, os feitos serían constitutivos de falta leve".
O avogado de Cortabitarte tamen recorre
O avogado que defende ao exxefe de seguridade de Adif, Andrés Cortabitarte, recorreu a sentenza e pide a libre absolución do seu cliente ou unha redución da pena de dous anos e medio que lle foi imposta.
No seu recurso, ao que tivo acceso Europa Press, a defensa de Cortabitarte solicita a súa absolución, no caso de que o xulgado estime todos ou algún dos motivos que expón no documento, ou, subsidiariamente, a redución da pena, por considerar a hipotética imprudencia cometida polo seu defendido como menos grave e apreciar a circunstancia atenuante de dilacións indebidas como moi cualificada.
Ademais, en terceiro lugar, tamén subsidiariamente, solicita unha proba, que foi rexeitada no xuízo, que ten que ver coa revisión do iPad que Garzón levaba consigo o día do fatídico accidente e o posterior ditado de sentenza absolutoria.
Para xustificar a súa petición, a defensa de Cortabitarte recolle no documento, de máis de 80 páxinas, unha serie de motivos, apuntando cara á "imprudencia" do maquinista e lamentando que o xulgado buscase "outra causa adicional" máis aló do "descoido" do profesional para explicar que o tren entrase na curva de Angrois a máis do dobre da velocidade permitida.
A aseguradora de Renfe presenta recurso para que se absolva ao maquinista tras "o flagrante erro" da súa condena
QBE, a aseguradora de Renfe, presentou recurso para que se revogue a condena do caso Angrois e se absolva ao maquinista do Alvia.
"Condena erroneamente ao señor Garzón Amo ao non ter en conta, á hora de valorar os requisitos para determinar a comisión dun delito por imprudencia, que a causalidade xurídica na conduta do maquinista necesariamente rompe pola posición de garante da seguridade do sistema ferroviario que ostentaba o señor Cortabitarte no momento de autorización da posta en servizo da LAV 082", sostén.
E é que este recurso cuestiona a aplicación que a sentenza realiza da doutrina da imputación obxectiva, tendo en conta que "non analiza de forma correcta, nin a posición de garante que ostentaba o señor Cortabitarte pola súa condición de director de Seguridade na Circulación, tanto fronte aos viaxeiros do tren como fronte ao colectivo de maquinistas, nin a omisión dos seus deberes como garante, como causa adecuada e eficaz para producir o accidente".