Xoán Carlos I defende a súa "herdanza" democrática a España e desexa regresar ao seu "fogar"

Xoán Carlos I defende a democracia como a "herdanza" que deixou a España durante o seu reinado no seu libro de memorias, que se publicará o 5 de novembro en Francia, e no que expresa o seu desexo de renovar unha relación "harmoniosa" co seu fillo, Filipe VI, e sobre todo de regresar ao seu "fogar" tras cinco anos de exilio en Abu Dhabi.

"Espero sobre todo, durante a miña vida, ter unha xubilación tranquila, renovar unha relación harmoniosa co meu fillo e, sobre todo, regresar a España, ao meu fogar", expresa o monarca no seu libro, editado por Stock e algúns de cuxos extractos publica hoxe en exclusiva o semanario Le Point e tamén desvela, nunha entrevista, a revista semanal do diario Le Figaro.

O Rei emérito non oculta a súa nostalxia de España e o seu desexo de poder regresar do exilio en Abu Dabi, onde pensou que só estaría unhas semanas pero xa leva cinco anos.

Pero sobre todo laméntase de que, despois de dar a liberdade aos españois tras instaurar a democracia, el nunca puido ser libre e o seu futuro depende agora do que decida o seu fillo, Filipe VI, e o Goberno de Pedro Sánchez.

Ambos os medios visitaron no seu retiro emiratí ao rei que preferiría que lle chamasen "rei pai", na súa residencia na pequena illa de Nurai, cedida polo xeque dos Emiratos Árabes Unidos, Mohammed Ben Zayed, e na que unhas oliveiras españolas centenarias no xardín danlle "a sensación de estar cun anaquiño de España, ancorado en min", di a Le Point.

Considerado un evento editorial do outono, Réconciliation. Mémoires. Juan Carlos I d'Espagne é o título do libro escrito por Laurence Debray, que está previsto que se publique en España a principios de decembro por Planeta.

A democracia española "non caeu do ceo"

"A democracia española non caeu do ceo! Quíxena desde o principio, e o meu libro conta esta historia", asegura Xoán Carlos I a Le Figaro, que explica o aprazamento dun ano na publicación do libro por presións e polo acordo de que coincidise co cincuentenario da morte de Franco o 20 de novembro de 1975.

"Tras corenta anos de ditadura, deille aos españois unha democracia que segue viva; é a miña herdanza", declara, ao lembrar que cando chegou ao poder "tiña o compás, pero non o plan" para levar ao país desde a ditadura de Franco ata o réxime actual.

Sobre Franco, que cre que proxectaba sobre el algún sentimento "paternal" e, na súa opinión, fíxolle rei "para crear un réxime máis aberto", dille a Le Figaro.

Confesa ao mesmo rotativo a sensación de vertixe que sentiu ao atoparse, aos 37 anos, como monarca absoluto.

"Durante dous anos, tiven todos os poderes. O poder de indultar ou referendar a pena de morte. Non tiven que facelo, grazas a deus, porque nese momento, se dixese que non, os xenerais derrocaríanme". E engade: "Dubidei en escribir este libro, pero aos poucos deime conta de que os fillos e netos dos meus amigos non tiñan a menor idea de Franco nin da transición democrática que lle seguiu. E, con todo, os anos setenta non pasaron tanto!".

Preguntado por Le Point se ten algún consello que dar á súa neta Leonor, herdeira ao trono de España, di: "Que teña seguridade en si mesma, que cumpra co seu deber con simpatía e amabilidade, que sexa o garante do respecto á Constitución Española".

"A obra da miña vida", conclúe, preocupado por un mundo onde o autoritarismo e o populismo volven afianzarse: "É máis fácil destruír unha democracia que construíla". E, en calquera caso, Xoán Carlos I espera que o seu libro exorcice "os nosos demos, que están a regresar", advirte.

O 23-F

Relata tamén unha cea no Palacio do Elíseo, organizada por Emmanuel Macron, con motivo do ingreso do seu grande amigo, o escritor Mario Vargas Llosa, na Academia Francesa en 2023. Tamén estaba presente o novelista Javier Cercas, autor do libro Anatomía de un instante, en que suxire a simpatía do rei Xoán Carlos polo intento golpista do 23 de febreiro de 1981. "Díxenlle: 'Como podes crer que eu estiven involucrado?'", desvela o monarca a Le Figaro.

Nas súas memorias Xoán Carlos traza a mecánica precisa da traizón dun dos seus amigos máis próximos, o xeneral Armada.

"Non houbo un golpe, senón tres golpes. O golpe de Tejero, o golpe de Armada e o golpe dos cargos electos próximos ao franquismo. Alfonso Armada estivo ao meu lado durante dezasete anos. Queríao moito, e el traizooume. Convenceu os xenerais de que falaba no meu nome", sinala.

Saudade

En Abu Dhabi, onde reside desde hai cinco anos tras varios escándalos, Xoán Carlos segue apegado ao mar e a España, que bota de menos. Aos seus 87 anos, trata de manterse o máis áxil posible seguindo o consello que lle deu o actor Clint Eastwood: "Cada mañá, deixo o vello fóra".

Desde que saíu de España en agosto de 2020, Xoán Carlos I apenas viu a familia, salvo o seu neto Froilán, que vive con el.

"Verse obrigado ao desarraigamento e ao illamento ao final da vida non é fácil. Estou resignado, ferido por unha sensación de abandono. Non podo conter a emoción ao pensar en certos membros da miña familia para quen xa non importo, e especialmente en España, que tanto boto de menos. Hai días de desesperación, sen carga", lamenta.

No seu libro de memorias, quen foi rei de España durante 39 anos, desde 1975 ata 2014, recalca que a súa expatriación foi voluntaria para "non obstaculizar o bo funcionamento da Coroa nin ao meu fillo no exercicio das súas funcións soberanas". Recoñece, iso si, que foi "un grave erro" aceptar o agasallo de cen millóns de dólares que lle fixo o rei Abdulá de Arabia Saudita en agosto de 2008, pero apunta que "todos os procesos xudiciais foron desestimados" e non se lle imputou "nada", nin da acusación de branqueo de capitais nin da denuncia por acoso da súa examiga Corinna Larsen. E laméntase de que nunca foi dono do seu destino:

"A miña vida estivo ditada polas esixencias de España e o trono. Dei liberdade aos españois ao establecer a democracia, pero nunca puiden gozar desa liberdade para min".