O Tribunal Constitucional avala a maior parte da lei estatal de vivenda

Ao cumprirse un ano da súa entrada en vigor, o Constitucional rexeitou a maioría das impugnacións á lei estatal de vivenda efectuadas pola Junta de Andalucía, aínda que anulou o artigo que rexe a vivenda protexida.

A Corte de Garantías adoptou esta decisión por maioría de 6 a 4 do bloque progresista fronte ao conservador ao abordar o primeiro dos oito recursos que ten pendente contra diversos preceptos da norma, de maneira que esta sentenza aplicarase como doutrina para o restos de recursos.

A Corte de Garantías ten pendentes aínda cinco recursos contra a lei de vivenda xa admitidos: PP, o Parlamento de Cataluña e os gobernos das Illas Baleares, País Vasco e Comunidade de Madrid.

Tamén recorreron a norma a Generalitat de Cataluña e a Xunta de Galicia, aínda que nestes casos os recursos están aínda pendentes de admisión a trámite.

Á sentenza coñecida este martes anunciaron voto particular a maxistrada Concepción Espejel e os maxistrados Ricardo Enríquez, Enrique Arnaldo e César Tolosa.

Aínda que o tribunal estima parcialmente o recurso da Xunta, a sentenza, da maxistrada progresista María Luisa Segoviano, salva a maior parte da lei estatal, engaden as fontes.

As fontes refírense, por exemplo, á competencia do Estado para regular as condicións básicas do exercicio en plano de igualdade do dereito de acceso a unha vivenda digna.

Agora ben, a sentenza declara inconstitucionais algúns preceptos da mesma, do que sobresae a nulidade do artigo 16 que fai referencia á vivenda protexida.

Este é o detalle do articulado que anula:

O artigo 16, que fai referencia á vivenda protexida, queda anulado ao completo. Nel establécese que este tipo de vivendas deben destinarse exclusivamente a residencia habitual e estar ocupadas durante os períodos de tempo establecidos como mínimos na normativa.

Segundo o articulado anulado, a súa adxudicación debe seguir un procedemento que asegure a transparencia, a pública concorrencia e de prioridade ás persoas rexistradas nos rexistros públicos das distintas administracións pola orde establecida.

De acordo coa redacción orixinal, as persoas adxudicatarias non poden ser titulares de ningunha outra vivenda, salvo certos supostos, e tampouco poden superar o nivel de ingresos que se estableceu.

Ademais, establece que as vivendas protexidas que se promovan sobre solos para ese fin estarán sometidas a un réxime de protección pública permanente que exclúa a súa descualificación, coas condicións que excepcionalmente poida prever a normativa autonómica se hai causa xustificada para a súa descualificación ou para establecer un prazo, que como mínimo deberá ser de 30 anos.

Considerarase causa xustificada a promoción de vivendas protexidas en solos cunha cualificación urbanística que non impuxese devandito destino e non contasen con axudas públicas para a súa promoción.

A súa venda ou alugueiro deberán ser autorizados pola comunidade autónoma correspondente e só en favor de persoas que cumpran os requisitos previstos na normativa para acceder a unha vivenda protexida. A Administración poderá exercer os dereitos de tanteo ou de adquisición preferente.

19.3: Información de grandes propietarios en zonas tensionadas
Do artigo 19, que se centra na colaboración e subministración de información dos grandes propietarios en zonas de mercado residencial tensionado, anúlase parte do apartado 3, con respecto ás vivendas de titularidade do grande propietario na zona de mercado residencial tensionado e os datos que se deben achegar.

Entre eles fai referencia aos datos identificativos da vivenda e o edificio en que se sitúa, incluíndo a dirección postal, ano de construción, tipo de reforma, superficie construída, referencia catastral e cualificación enerxética, o réxime de utilización efectiva da vivenda ou a xustificación do cumprimento dos deberes asociados á propiedade de vivenda.

27.1 e 27.3: Financiamento e finalidade do parque público
Tamén se anula parte do artigo 27 sobre o financiamento e finalidade do parque público de vivenda. Concretamente, anúlase a parte que determina que pode formar parte dos parques públicos de vivenda.

Entre outras, cita as vivendas dotacionais públicas; as sociais e protexidas construídas sobre chan de titularidade pública; as sociais adquiridas polas Administracións Públicas en exercicio dos dereitos de tanteo e retracto, en casos de execución hipotecaria ou dación en pago; ou as adquiridas en actuacións de rexeneración ou de renovación urbanas.

Así mesmo anula o apartado que determina que os ingresos procedentes das sancións impostas polo incumprimento da función social da propiedade da vivenda, así como os ingresos procedentes da xestión e, no seu caso, alleamento de bens patrimoniais que formen parte do parque público de vivenda deberán destinarse á creación, ampliación, rehabilitación ou mellora dos parques públicos de vivenda.

Disposición transitoria primeira: Vivendas protexidas previas
Esta disposición establece que as vivendas que, á entrada en vigor desta lei, estivesen cualificadas definitivamente con algún réxime de protección pública, se rexerán polo disposto no devandito réxime, de conformidade co establecido na lexislación e normativa de aplicación.