Gañar tempo tamén é estratexia, por María Bastida

A OPA de BBVA sobre o Banco Sabadell entrou na súa enésima volta de porca, un pulso estratéxico que xa dura ano e medio. O BBVA moveu ficha cun xesto simbolicamente forte, mellorar un 10 % a contraprestación e eliminar o compoñente en efectivo, pero cunha prima mínima en termos económicos (apenas un 2 % sobre a cotización actual). É, máis que unha concesión substancial, un movemento táctico.

O Consello do Sabadell, previsible no seu rexeitamento, insistiu en que a operación infravalora a entidade e destrúe valor. A súa postura parte, loxicamente, do convencemento de que a entidade catalá aínda ten percorrido propio e de que vender agora, a este prezo, equivalería a hipotecar un proxecto de consolidación que pode sosterse en solitario. BBVA, pola súa banda, está a xogar a carta da presión de calendario e o dividendo récord, unha chiscadela directa aos accionistas minoritarios que poderían deixarse seducir polo atractivo inmediato dun pago extraordinario. O papel dos grandes investidores segue a ser clave. David Martínez, que en abril se abstivera á espera dun prezo mellor, xa avanzou agora o seu apoio á oferta mellorada do BBVA. A súa decisión funciona como contrapeso ao “non” do consello e serve de termómetro da división existente entre os accionistas. A operación convértese así nun exercicio de psicoloxía financeira: non se trata tanto de convencer con cifras como de moldear expectativas.

A oferta do BBVA é, ao mesmo tempo, insuficiente e significativa. Insuficiente, porque unha prima tan reducida dificilmente convencerá un Consello decidido a defender o valor do seu proxecto. Significativa, porque reabre o debate sobre a concentración bancaria en Europa, aínda que non estea escrito que o Sabadell deba sumarse a ela neste momento nin necesariamente da man do BBVA. O rexeitamento pode lerse como unha aposta firme pola independencia, pero tamén como unha estratexia de resistencia: dicir “non” hoxe non implica pechar a porta mañá, senón gañar tempo e negociar desde unha posición máis forte.

A dúbida de fondo segue aberta: é esta oferta o preludio dunha fusión inevitable ou un episodio máis nun pulso que aínda pode prolongarse? Por agora, o “non” do Sabadell non resolve a incógnita, só apraza a resposta. E nesta partida, a confianza e o relato pesan tanto como os números.