Boas noticias que non o son tanto, por María Bastida

A China decidiu impoñer aranceis antidumping á carne de porco europea durante os próximos cinco anos. Os gravames sitúanse en torno ao 9–10 %, moi por baixo do 40–60 % que Pequín aplicara de forma provisional. O negocio segue sendo viable. E iso, hoxe, xa se considera unha boa noticia.

Pero isto non vai de dumping, senón de poder. O dato verdadeiramente relevante non é que A China impoña aranceis, senón canto decide non impoñer. Se quixese castigar de verdade ao porcino europeo, mantería os aranceis provisionais e expulsaría a moitos operadores do mercado chinés. Non o fixo. Optou por unha recarga moderada que encarece o produto, pero non o fai inviable. E o sector celébrao.

Aí está o síntoma máis inquietante. Celebrar que che suban un 10,% os custos para poder seguir vendendo din moito de ata que punto afixémonos a vivir baixo risco permanente. É a constatación dunha dependencia profunda dun único mercado e dunha estratexia exterior escasamente diversificada.

A China non busca afundir ao porcino europeo, senón lembrar quen ten a panca. Utiliza unha ferramenta técnica para enviar unha mensaxe moi clara á UE: podo tocarche onde che doe cando queira, e elixo non facelo do todo. O xesto é calculado. A mensaxe, inequívoca.

Neste xogo, ademais, hai unha hipocrisía compartida que convén sinalar. Europa acusa A China de subvencionar, distorsionar a competencia e xogar sucio. Con razón. A China responde que Europa fai exactamente o mesmo, só que o chama PAC, axudas rexionais ou transición verde. Nese terreo onde ninguén é completamente inocente, cada parte utiliza os instrumentos que ten para protexer os seus intereses estratéxicos.

O verdadeiramente preocupante non é o arancel en si, senón o que normaliza. Sectores crave para o emprego, o territorio e a balanza comercial quedan refén de decisións políticas tomadas a miles de quilómetros, sen capacidade real de resposta. Hoxe é o porco. Mañá pode ser o viño, o aceite de oliva ou o coche eléctrico. A lóxica é a mesma.

Por iso, España non gañou nada. Simplemente evitou perder moito. E no comercio global actual, cada vez máis fragmentado e politizado, iso xa se vende como unha boa noticia. O problema é que non o é.