As defensas dos condenados polo crime de Samuel ven falta de probas para a condena: "Estar non é facer"

As defensas dos catro mozos condenados pola agresión mortal a Samuel Luiz, na madrugada do 3 de xullo de 2021 no paseo marítimo coruñés, rexeitaron, na vista de apelación no Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG), a súa participación nos feitos, como considerou acreditado o Tribunal do Xurado no xuízo celebrado na Audiencia da Coruña, ou no grao en que se lles atribuíu.

Algúns cuestionaron que o falecido non tivese opción de defenderse. "Dificultade non é impedir", sentenciou o letrado de Diego Montaña, ao que se lle impuxo a maior pena e o que iniciou a agresión.

Todo nunha apelación en que estiveron presentes, con rostro serio, os catro condenados, dos que tres se atopan en prisión e un cuarto, Alejandro Míguez, en liberdade provisoria, polo que chegou ao TSXG acompañado por outra persoa e con lentes de sol.

Xa na vista, as defensas alegaron, para pedir rebaixa das condenas ou absolución, desde "contradicións" no veredicto do xurado, "erro de tipicidade" na condena ou "erro na apreciación da proba".

Tamén demandaron a retirada de agravantes, como a de discriminación pola orientación sexual da vítima o que supuxo maior pena para Diego Montaña, e a aplicación de atenuantes, principalmente consumo de alcol e drogas. "Unha botella de whisky", sentenciou o letrado deste último, quen rexeitou que non houbese posibilidade de defensa por parte do falecido.

"Dificultade non é impedir", sentenciou para negar que houbese "discriminación" pola orientación sexual do falecido. Así insistiu en que a agresión comeza por unha "confusión" coa videochamada que realizaba Samuel ao pensar o seu cliente que lle gravaba.

Alegan falta de probas

"Non hai apoio probatorio", sinalou, á súa vez, o avogado de Alejandro Freire, 'Yumba', para quen, en todo caso, o seu cliente sería autor dun delito de homicidio imprudente en concurso cun de lesións, pero non de asasinato. Díxoo ao rexeitar, como o anterior, que houbese aleivosía.

Na mesma liña, descartou que o seu cliente golpease a vítima no traxecto do paseo marítimo onde, segundo concluíu o veredicto do xurado, se prolongou a agresión. "Agárrao no chan non máis de cinco segundos", engadiu sobre o momento inicial e para considerar que non houbo "intención de matar".

Á súa vez, o avogado de Kaio Amaral negou que, polos vídeos, se poida concluír que este dese unha patada ao falecido ou que o golpease. "Non hai proba testifical nin documental", insistiu para alegar "ausencia de proba probatoria" e defender que debe "prevalecer a presunción de inocencia".

Mentres, non considerou que existan argumentos para a súa condena por un roubo con violencia, en relación ao móbil da vítima, que considera unha apropiación indebida. Respecto diso, manifestou que o mozo "descoñecía" de quen era o móbil.

Tanto este letrado como o de Alejandro Míguez, fronte aos dous anteriores que expoñen rebaixa da pena, solicitan a absolución dos seus clientes por asasinato no caso de Kaio e de cómplice no deste último. "O xurado non pode fundamentar a acción na presenza porque estar non é facer", sentenciou o seu avogado para indicar que o seu cliente "non fixo nada". "Non hai sentenza que condene por estar alí", apuntou en relación á xurisprudencia. 

A Fiscalía: "Hai probas que destrúen a presunción de inocencia"

O Ministerio Fiscal e as acusacións (a familia e o colectivo LGTBI Alas Coruña) pediron que se desestimen os recursos presentados. Na súa intervención, o fiscal considerou que a sentenza da Audiencia Provincial da Coruña é un exemplo de solidez. "A importancia dos feitos require un exame exhaustivo, pero desde o noso punto de vista o xurado e a sentenza son impecables", expuxo sobre o veredicto e o posterior ditame en base ao mesmo.  

Fíxoo para facer, posteriormente, un repaso por cada un dos recursos e para descartar que non se poida expor neste caso a aleivosía ou a discriminación por orientación sexual do falecido. "Hai desvalemento", insistiu, entre outras cuestións, e en relación a como se produciu a agresión.  

"Hai probas que destrúen a presunción de inocencia", aseverou tamén en resposta a dous letrados que piden a absolución dos seus clientes. Isto nunha exposición na que aludiu aos insultos de "maricón" ao falecido mentres que descartou  aplicar as atenuantes expostas.

"Hai unhas valoracións periciais e testemuñais", insistiu para considerar que non estaban afectados por alcol e drogas.  

Pola súa banda, na mesma liña que o fiscal, a avogada da familia rexeitou que Samuel tivese posibilidade de defenderse e argumentou que foi unha actuación "en grupo". "Non foi froito dun arrouto", engadiu sobre os cualificativos de "maricón" á vítima.

Á súa vez, o letrado de Alas apelou á "contundencia das probas". "Non hai dúbida da carga probatoria".  

Ao termo da vista, só dous dos catro acusados exerceron o seu dereito para pronunciar a última palabra. "Eu non lle peguei", sinalou Kaio para quen a vítima tivo posibilidade de defenderse. Mentres, expuxo que ningunha das persoas que estaba alí "tentou parar" a agresión. "Son inocente", expuxo, como argumentou no xuízo, Alejandro Míguez: "Non son asasino nin cómplice de asasinato", engadiu.

Condenas

A vista celebrouse no TSXG despois do veredicto de culpabilidade dos catro mozos. Posteriormente, as defensas formalizaron recursos sen expor a nulidade da sentenza ou do xuízo e, polo tanto, sen que soliciten a súa repetición. As súas condenas supoñen penas que suman un total de 74 anos e medio de cárcere.

Dos cinco mozos acusados, considerouse non culpable a única rapaza, C. S. Á súa entón parella, Diego Montña, ao concorrer a circunstancia agravante de discriminación por motivos de orientación sexual, a maxistrada presidenta impúxolle 24 anos de cárcere, pena moi próxima ao máximo legal, que non lle aplicou porque o xurado non apreciou a agravante de asañamento.

Pola súa banda, a Alejandro Freire condenouno a 20 anos de cárcere pois explicou que a non concorrencia de circunstancias agravantes nin atenuantes determina a imposición da pena na súa metade inferior, igual que no caso de Kaio Amaral. A este impúxolle un total de 20 anos e medio (17 anos polo asasinato e tres anos e medio polo roubo con violencia) pois indicou que a súa intervención no asasinato "non alcanza a entidade" da de Diego Montaña e Alejandro Freire.

A Alejandro Míguez condenouno a 10 anos de cárcere xa que, ao tratarse dun cómplice de asasinato, sinalou que procedía impoñer a pena inferior.