O problema da vivenda en España: sen solución no ano que entra, por Maite Cancelo

O acceso á vivenda é o terceiro problema máis importante para os españois, especialmente no caso dos mozos, segundo o último barómetro de outubro do CIS.

As medidas de Pedro Sánchez desde a súa chegada ao Goberno foron a reforma da Lei de arrendamentos urbanos e nova Lei de vivenda, ambas claramente intervencionistas. A primeira incorporou, entre outras cuestións, o incremento da duración dos contratos de tres a 5 anos, o uso do IPC como referencia na renovación dos contratos e, incluso a creación dun índice de prezos da vivenda.

A pandemia, ademais, trouxo novas medidas, tamén intervencionistas, como a prohibición dos desafiuzamentos ou alongar os contratos de alugueiro, aínda que estes vencesen.

A aprobación da Lei de vivenda non foi mellor, xa que se incorpora un control dos prezos de alugueiro ou o gravar a vivenda baleira, o único que causou é xerar incerteza no mercado e o resultado da entrada en vigor da lei foi, claramente, contraria, xa que os prezos tanto de compra como de alugueiro eleváronse a máximos históricos.

Anuncio da grande empresa pública

Pedro Sánchez, no 41º congreso federal do PSOE anunciou a creación dunha grande empresa pública de vivenda capaz, nas súas palabras, de construír e xestionar vivendas desde a Administración Xeral do Estado, pero sen entrar nos detalles sobre o seu funcionamento e o seu financiamento, ao que hai que engadir, que a competencia de vivenda está en mans das comunidades autónomas e, sen contar, que a lei do chan, en vigor desde o ano 2008, é a que regula a dispoñibilidade está bloqueada e supón unha traba á nova medida anunciada.

Esixencias de Sumar

Sumar cuestiona a eficiencia desta empresa pública e sinala que a titularidade do parque público ten que ser permanente. Apuntan, tamén, a necesidade de limitar o alugueiro de tempada ou o condicionar a recepción de fondos estatais para que as comunidades gobernadas polo PP cumpran coa Lei de vivenda.

Por onde debe ir unha política de vivenda para que sexa efectiva?

O Goberno de España leva xa moitas promesas con incumprimentos e atrasos, como o de hai dous anos de mobilizar 184.000 vivendas, e das que non se construíu ningunha, aínda que se se mobilizaron algunhas da SAREB para uso social, non chegan nin á metade das anunciadas xa que, ademais, moitas das comprometidas pola sociedade necesitan dun forte investimento para a súa rehabilitación.

As propostas, tanto do Partido Socialista, como do seu socio no Goberno, son, en todo caso, moi intervencionistas e demostrouse como altamente ineficientes, polo que hai que buscar medidas que poidan ir revestindo a situación.

Medidas alternativas: bonificacións fiscais para o alugueiro de vivendas baleiras, a mobilización de chan público para a construción de vivendas de uso social, con políticas coordinadas coas comunidades autónomas. Hai que ter en conta que uno dos problemas do sector é a escaseza de oferta polo que hai que establecer medidas para liberalizar o chan, eliminar burocracias e axilizar trámites administrativos para aumentar a construción de novas vivendas.

E, para lexislar, e facelo ben, non podemos esquecernos do perfil dos propietarios: o 80 % só teñen unha ou dúas vivendas, só o 10 % dos propietarios teñen tres inmobles ou máis e os grandes garfos representan unicamente o 5 % do mercado.