López Sández reivindica a paisaxe galega no seu ingreso na RAG como académica

A filóloga e escritora María López Sández ingresou este sábado na Real Academia Galega como membro de número nun acto celebrado no Círculo dás Artes de Lugo, onde puxo en valor a relación da paisaxe cos inicios do ensaísmo galego.

A tamén profesora de Didáctica da Lingua e Literatura da Universidade de Santiago de Compostela reivindicou no seu discurso a descrición da natureza como parte esencial da necesidade da autorrepresentación colectiva e puxo o foco na importancia da xeración dos 50 neste sentido.

A nova académica identificou a semente do ensaísmo con Cantares Gallegos, de Rosalía de Castro, "exemplo de autorrepresentación radical que constituíu o acto político máis poderoso da Galicia do século XIX" e sinalou ademais ao escritor Ramón Otero Pedrayo como figura clave para a eclosión a mediados do século pasado dun xénero que sempre constituíu para as linguas minorizadas "o último banzo na loita polo seu recoñecemento como códigos de pleno dereito".

"Só perduraremos como pobo se somos capaces de salvagardar o noso territorio e a lingua que o nomea", advertiu María López Sández no seu discurso, no que chamou tamén a asumir "a grande empresa colectiva de atopar", en palabras de Rof Carballo, "un modo de profundar no íntimo, de atopar a vía de retorno á raíz do que somos".

A nova académica tamén lle rendeu homenaxe a Darío Xohán Cabana, que foi tamén veciño de Lugo, cadeira que ocupa López Sández desde este sábado.

A académica Marilar Aleixandre foi a encargada de dar resposta a María López Sández en representación da RAG.

Aleixandre lembrou que o nova membro da Academia é a número trece das mulleres electas numerarias e a número nove das académicas titulares nestes momentos.

"O pobo traballador e campesiño, as fillas dos camioneiros, as netas dos exiliados, merecen ter unha voz na Academia para contar a súa propia historia", concluíu Aleixandre nun emotivo discurso, no que indagou sobre as raíces familiares de López Sández.

A descrición da paisaxe na cultura galega como unha das condicións simbólicas da nación é unha constante na traxectoria desta estudosa das letras galegas desde os seus inicios.

A súa tese de doutoramento deu como resultado 'Paisaxe e Nación. A creación discursiva do territorio' (2008), obra que lle valeu a López Sández o Premio Ramón Piñeiro de Ensaio.